Bas en Ine's Wereldreis

We zijn 7065 dagen terug
Translate in Dinglish
Home
Wereldreis
Wie zijn Bas en Ine?
Onze route...
Verhalen
  • Sinterklaas 2006
  • Bas en Ine's Chinese New Year Party
  • Shanghai Surprise - een terugblik

    Meer verhalen...
    Foto's
  • Sinterklaas 2006
  • Chinees Nieuwjaar
  • De Chinese Muur

    Meer foto's...
    Gastenboek

    Schrijf in het gastenboek...
    Wil je onze nieuwsbrief ontvangen?

    Abonneer je...

    Good morning Vietnam! - 10/11/2004

    Vietnam
    Het duurt even voordat we de Vietnamezen beginnen te begrijpen. We vermaken ons in het mooie Saigon en zien in het oorlogsmuseum en in de ondergrondse tunnels van de Vietcong de andere kant van 'Tour of Duty'. Als echte oorlogsheld neemt Bas een shotgun ter hand. En daarna luieren aan het strand...

    Per bootje steken we de grens over van Cambodja naar Vietnam. Wat een prachtige tocht. Alle Vietnamese kinderen staan aan beide kanten van de Mekong rivier te zwaaien en we zien hoe de Vietnamezen hier op het water leven. We zijn duidelijk een attractie in het zuiden van Vietnam. We struinen een paar dagen rond in Chau Doc en snuiven de nieuwe cultuur op.

    Eerste indruk
    We lopen niet direct warm voor de Vietnamezen. De eerste dagen zijn we nog niet gewend aan het vietnamese wisselgeld, oftewel je krijgt steeds te weinig geld terug en we beschouwen het harde en snerpende taaltje ook een beetje als snauwerig. De spraakverwarringen zijn ook niet van de lucht, want converseren in het engels is er bijna niet bij. Men heeft hier ook de neiging om tegen je aan te botsen en we vragen ons af of dat is om te voelen of we 'echt' zijn. Het begrip 'girl power' is in het zuiden een beetje te ver opgerekt: de vrouwen doen het zware werk en alle mannen zitten in het cafe bier te drinken!

    De oorlog met andere ogen
    Saigon, ofwel Ho Chi Minh City, is een hele charmante stad. Er zijn veel parken en ondanks de duizenden en duizenden brommers, doet het zeker niet chaotisch aan. Je merkt wel dat Vietnam, als communistisch land, moeite met het kapitalisme dat het toerisme met zich meebrengt. Het is een heel trots volk, dat vecht voor de opbouw van hun land. Heel anders dan in Cambodja, waar men de toerist een beetje met gebogen schouders ontvangt.

    De Vietnam-oorlog gaan we ook met andere ogen bezien als we het War museum en de Vietcong tunnels bezoeken. Gewend aan tv series als 'Tour of Duty' hebben we de oorlog toch meer bezien vanuit Amerikaans oogpunt. Nu krijgen we de Vietnamese kant van het verhaal. In het War museum hangen honderden afgrijselijke foto's van Vietnamese slachtoffers. Er hangt geen enkele foto van een vermoorde Amerikaan. We staan in de ondergrondse tunnels van Cu Chi en zien de slimme truucjes om 'Victor Charlie Charlie' opeens van achteren aan te vallen. Om het oorlogsgevoel nog wat te versterken, hebben ze bij de Cu Chi tunnels als extra attractie ook de wapens uit de oorlog, waarmee je kunt schieten. Dat laat Bas zich natuurlijk geen twee keer zeggen. Gewapend met AK 47, Colt 45 en een heuse shotgun baant hij zich een weg in het slagveld vol kartonnen konijnen- en hertenschietschijven.

    Wuivende palmen
    Het is absoluut waar wat ze zeggen over het rijgedrag van vietnamese buschauffeurs: maniakaal is het juiste woord. Toch komen we heelhuids aan in het rustige stranddorpje Mui Ne, waar we de laatste dagen Vietnam heerlijk aan het strand gaan hangen, zwemmen, lezen en ons een beetje geestelijk gaan voorbereiden op India.