|
Translate in Dinglish
Bij nader In(dia)zien - 26/11/2004 |
| India | |
|
Slaapgebrek door voortdurend lawaai, voedselvergiftiging en corruptie kosten ons wel wat spijkers in Delhi. Gelukkig zien we ook de mooie kanten van India, zoals het rode Fort, waar Bas in opgesloten raakt en de Taj Mahal.
India, you love it or you hate it..... Tweede indruk van India Delhi is een krankzinnig rumoerige stad en de eerste dag kan je daar nog best om lachen. Maar als je 's nachts naar gillende mensen, gorgelende en bulkende buren ligt te luisteren, lach je 's ochtends toch wat minder hard. Zelfs een verandering van hotel mag niet baten; zodra wij in het ogenschijnlijk rustigere Vivek hotel inchecken, besluiten ze de onderste verdieping te gaan verbouwen. En nu hebben we dronken buren in plaats van verkouden. Delhi in Bed Dan wordt Ine ziek. Iets te enthousiast in het India-avontuur gestapt, heeft ze op het lokale Sikh festival, waar op verschillende straathoeken allerlei indiase lekkernijen worden uitgedeeld, lekker meegesnoept. Dat bekoopt ze met een prachtige voedselvergiftiging, net op het moment dat we opgelucht zijn dat we Delhi voor altijd en eeuwig gaan verlaten. Helaas: verplicht nog twee volle dagen in de herrie, maar nu met koorts en diarree. Bas onpopt zich als een ware Florence Nightingale en is dit keer degene die zegt: misschien moet je nog een banaan eten. Sultan opgesloten in zijn fort  Gelukkig kunnen we na een dag of drie Delhi alsnog vaarwel zeggen, om ons te storten in het avontuur in Agra, de stad van de Taj Mahal. De Lonely Planet waarschuwt ons ervoor dat Agra een agressief oord is vol volhardende en afknijpende ronselaars. Agressief vinden we het niet, maar je wordt besodemieterd waar je bij staat.
We bezoeken eerst het Rode Fort van Agra en zijn diep onder de indruk. Zo sprookjesachtig. Op de bovenste verdieping van het Fort zijn ze met onderhoud bezig en net terwijl Bas naar boven is gelopen om door een kanteel "Boe!" te kunnen roepen, gaan de onderhoudsmensen net lunchen en sluiten de doorgang. Bas zit opgesloten op de bovenste verdieping van het Fort. Inmiddels hebben de andere bezoekers het ook door en iedereen staat ginnegappend te kijken. Ine roept een bewaker erbij en die zegt op zijn Indiaas: tsja, effe lunche, wacht maar tot ze terug zijn. Bas wordt nu echt enthousiast en roept dat hij wel een andere manier gaat zoeken om naar beneden te komen. De bewaker haalt ondertussen de onderhoudsmensen toch achter hun chicken curry vandaan, en terwijl de delegatie naar boven loopt om Bas te redden, komt Bas, tot grote hilariteit van het publiek, beneden van de andere kant aanwandelen. Langs de waterleiding naar beneden geklommen. We liggen in een deuk, de onderhoudsmensen waarderen het maar matigjes en snellen terug naar hun curries.  De Taj Mahal is prachtig. Prachtig. Prachtig. Aan de bouwsels ligt het hier niet; wat een schitterende paleizen, forten. Het is meer de mentaliteit van de mensen hier in Noord-India; omkooppraktijken zijn niet van de lucht, je wordt besodemieterd waar je bij staat en iedereen schreeuwt, spuugt en rochelt. De benauwdheid van dit land en de viezigheid hier, doen ons naar onze laatste India bestemming Varanasi snellen, om daarna Noord-India heel snel te verlaten.
p.s. Gelukkig lezen en horen we dat Goa in niets op dit India lijkt, door de christelijke portugese invloeden, prachtige stranden en vriendelijke mensen. Daar hebben we zin in! |
|