|
Translate in Dinglish
Shanghai surprise - 23/01/2005 |
| China | |
|
Shanghai is pas echt China. In ons hotel krijgen we vioolsonates en opera als ontbijt. In de metro merken we dat ongegeneerd mensen duwen best leuk is en in de hoogste bar van Shanghai leren we een lesje over het weer. IJverig China verbaast, fascineert en inspireert. In vergelijking tot smeltkroes Hong Kong, ben je in Shanghai echt in China belandt. Op straat zie je alleen maar Chinezen en Chinese tekens. In Shanghai geen polonaise. Heel anders dan het ultramoderne, semi-westerse Hong Kong. Als we uit de trein stappen worden we direct aangegaapt door honderden verbaasde Chinezen. Witte reuzen! zie je ze denken. We steken inderdaad met kop en schouders boven de Chinezen uit en dat komt vooral in de drukke metro goed van pas. Kunnen we elkaar in de hectiek niet kwijtraken. Cultuur snuiven in de metro  De metro is altijd een goede plek om de plaatselijke cultuur te proeven. Er krioelen veel mensen door elkaar en er zijn altijd te weinig zitplaatsen. In Shanghai vindt iedereen het leuk om elkaar zo hard mogelijk alle kanten op te duwen. Er zijn geen regels, jij komt op de eerste plaats. Het is dan ook een komisch gezicht als je dertig Chinezen heel hard op tien zitplaatsen af ziet sprinten. Alles op alles om hun kont op die stoel te krijgen. Wij zijn in de metro een doorn in het oog voor de Chinees; omdat we door onze grootte te veel ruimte innemen. Daarom drommen ze allemaal voor de ingang om te doen alsof het vol is als we willen instappen. Maar eerlijk is eerlijk, als je je een beetje aanpast en net zo hard mee gaat duwen, krijg je al snel de smaak te pakken. Ongegeneerd mensen duwen is leuk.
Engels oefenen in de sneeuw  Een paar dagen door Shanghai wandelen doet onze waardering voor dit land en haar mensen enorm groeien. Als we door de ingewikkelde straatnamen en vele onbegrijpelijke Chinese tekens een beetje wazig om ons heen kijken, worden we direct te hulp geschoten door iemand die zijn of haar Engels wil oefenen. We worden niet alleen de goede richting op gewezen, ze willen ons er ook nog graag heen brengen. Engels leren spreken staat hier hoog op het prioriteitenlijstje. De verkopers op de markt gooien zowel hun hele Engelse woordenschat als hun charmes in de strijd om ons die winterjassen te kunnen verkopen. En het is ijskoud hier, dus dat lukt ze ook. Ze gaan zelfs met je mee naar de bank als je niet genoeg cash meer op zak hebt. Chinezen zijn slim, ijverig en grappig en dat vinden we leuk.
Op de 87ste verdieping van de hoogste wolkenkrabber van Shanghai gaan we een biertje drinken om van het uitzicht te genieten. We raken we aan de praat met Xu Dong, een aardige jonge ober die zo graag Engels wil praten, dat hij alle andere gasten vergeet te bedienen. Op een gegeven moment slaakt Xu Dong een verraste kreet en wijst naar buiten. Snow!!! roept hij. Inderdaad, constateren wij en kijken nog even tevreden naar onze net aangeschafte winterjassen. Maar Xu Dong vindt ons niet enthousiast genoeg. Snow!!!! S..N..O..W...! spelt hij ter verduidelijking alsof we hem niet begrijpen. Blijkt dat het ongeveer een keer in de vijf jaar sneeuwt in Shanghai. Dit is echt een uniek moment en wij hebben geluk, want omdat we zo hoog zitten zien wij hier sneeuw. Beneden op straat regent het gewoon. En daar mogen we best wat enthousiaster over zijn, vindt Xu Dong. Vioolsonate als ontbijt  Het conservatorium van Shanghai heeft voor haar buitenlandse muziekstudenten een slaapgelegenheid op de campus en dat is deze week ook ons huisje. Het is heel leuk om in zo'n muzikaal hotel te logeren. 's Ochtends word je wakker van een student die in de kamer naast je een vioolconcert instudeert. Of tijdens het douchen hoor je iemand een sopraanpartij van een opera bleren. Het klinkt ook allemaal echt goed. Om een beetje mee te doen, neurien wij ook af en toe een deuntje op de gang. Het studentenleven bevalt ons prima: ook wij hangen de was op in onze kamer en poetsen onze tanden in gezelschap van de muzikale wonderkinderen.
|
|