|
|
Zweven door de lucht - 26/03/2005
|
|
Nieuw Zeeland
|
De adrenaline vloeit rijkelijk door onze aderen. Na een spectaculair ritje met de helicopter worden we op een gletscher gedropt om daar door ijsgrotten en ijstunnels te kruipen. Maar het kan nog spectaculairder. Bas zoekt het hoger op in Queenstown. Jump....!
Met de helicopter naar de gletscher
 Met een boemeltreintje doorkruisen we het prachtige zuidereiland van Nieuw Zeeland en komen toeterend aan in Greymouth. Daar is niet echt veel te doen, maar we hebben daar zo'n gezellig hotelletje dat we er een paar dagen blijven. Dan is het tijd voor een beetje avontuur. In de bergachtige omgeving van Fox gaan we hiken op een gletscher. Deze wereldreis hebben we al vele vervoermiddelen gehad, van fietsriksja tot boeing, maar nog niet eerder zo spectaculair als....de helicopter! Bas kruipt stoer voorin naast de piloot en Ine zit achterin naast een nerveus Schots stelletje. Onze adrenaline giert door ons heen als de wieken gaan draaien en de motoren van de roodwitte helicopter keihard gaan brullen. We stijgen recht op en dat is zo'n raar gevoel dat Ine van schrik even vergeet dat Bas niet naast haar zit en de Schotse jongen bij zijn harige been pakt. Oeps. Vooral de bochten zijn erg spannend. Onze piloot maakt het ook wel extra spectaculair door recht op de bergwand af te vliegen. Net als we ons beginnen af te vragen of hij ons doelbewust gaat laten crashen, buigt hij met een zeer scherpe wending af. We landen midden op de gletscher in de sneeuw. Gaaf! Met speciale krammen onder onze schoenen en een prikstok gaan we op pad met James, onze gids en een gezellig clubje van twaalf. Het is er echt prachtig. De ijsvlaktes hebben vele kleuren en vormen en daar hiken wij dwars doorheen. Onderweg kruipen we in ijsgrotten, stappen bijna in felblauwe wakken en lopen door ijstunnels. Na een schitterende tocht worden we weer opgepikt door de heli en vliegen we terug naar het dorpje. Dat was fantastisch.
Busje komt zo. Not
 De volgende dag gaan we met de Atomic-bus naar Queenstown, in het zuiden van Nieuw Zeeland. Als we na de middagpauze willen instappen, rijdt de buschauffeur voor onze neus weg. We bedenken dat hij vast nog wat andere reizigers gaat oppikken, maar na een uur wachten gaan we toch maar eens informeren. Blijkt dat hij gewoon verder naar Queenstown is gereden zonder ons, maar met onze bagage. We waren niet op tijd, is zijn devies. Terwijl we alle vier bij de bus stonden. We moeten dus een nieuw kaartje kopen voor de laatste bus naar Queenstown. Daar aangekomen krijgen we het aan de stok met de manager van Atomic, die ons verhaal niet gelooft. Gelukkig komt hij nog wel onze bagage brengen. 's Avonds gaan we naar de bioscoop en zien de film Ring II. Ine zit de halve film griezelend met haar handen voor haar ogen, want het is een erg enge horror film. Maar Bas staat de volgende dag nog iets veel engers te wachten.
Aan een elastiekje
 Bas heeft het in zijn hoofd gehaald om de hoogste bungy jump van Nieuw Zeeland te gaan doen. Een weerzinwekkende sprong van maar liefst 134 meter. Tussen een diepe kloof vlakbij Queenstown is een kabelbaantje gespannen, waar je jezelf vanaf mag storten. Ine probeert Bas nog te overtuigen dat een bungy jump van 43 meter ook al heel stoer is, maar Bas is vastbesloten. Hij wil de hoogste: de Nevis jump. Ine vindt het niet zo'n aantrekkelijk idee om haar geliefde in de afgrond te zien storten. Bovendien durft ze qua hoogtevrees niet eens in het glazen kabelbaantje, dus Bas staat er alleen voor. Ine gaat van de zenuwen nieuwe schoenen kopen. Daar gaat Bas dan, met nog negen andere wit-om-de-neus dare devils. Met een klein karretje op 150 meter hoogte worden de bungy helden naar de springplek gebracht, waar ze een voor een naar beneden mogen springen. Bas ziet wel een beetje witjes als hij naar buiten hupt met de elastieken aan zijn voeten. Er wordt afgeteld van drie naar een en met een hartverscheurende gil stort hij naar beneden. Een vrije val van een, twee, drie, vier, vijf, zes seconden en dan pas buigt het elastiek voor de eerste keer. En al die tijd schreeuwt Bas de longen uit zijn lijf. Dan is het ergste voorbij en zwiert hij lekker uit voordat hij weer naar boven wordt getakeld. Wauw. Gewapend met video gaat hij aan Ine laten zien dat hij nog leeft. Ine is dolblij en durft wel naar de video te kijken, nu Bas weer veilig bij haar is. En als ze hem vraagt om in een woord te omschrijven hoe het was, zegt nuchtere Bas: 'kort'.
|
|
|
|
Translate in Dinglish