|
|
Caipirinha´s & Copacabana - 15/05/2005
|
|
Brazilie
|
Brazilie; het land van Carpirinha´s, Copacabana en Capoeira. Maar ook Criminaliteit mag hier met een hoofdletter. In Sao Paulo en Rio de Janeiro maken we kennis met alle leuke en minder leuke facetten van het leven in Brazilie.
Venijnige drankjes
 Onze reis door Brazilie begint in Sao Paulo, een van de grootste steden ter wereld. Elke reisgids raadt af om deze chaotische stad te bezoeken, gezien de drukte, het lawaai en het gebrek aan bezienswaardigheden. Wij gaan kijken of dat waar is. Het klopt allemaal. Het is wel erg leuk mensen kijken in Sao Paulo; er zijn er ook echt veel van. De mensen zijn hier erg vriendelijk. Wel jammer dat we absoluut niet met ze kunnen communiceren. Op papier herken je veel spaanse woorden in het Portugees, maar als ze tegen je beginnen te praten is er geen touw meer aan vast te knopen. Met handen en voeten dus, net als in China. Op een van de vele terrasjes ontdekken we dat de Braziliaanse Caipirinha veel venijniger is dan die we thuis wel eens mixen. Na twee drankjes staan we volledig op onze kop en genieten de volgende dag ook van een behoorlijke kater, als we door het museum van moderne kunst struinen.
Voetbal
 Zoals dat hoort in Brazilie, storten we ons in het voetbalgedruis en zien de finale van de Fifa Worldcup Beach soccer op het Copacabana strand in Rio de Janeiro. Frankrijk en Portugal ploegen op blote voeten door het mulle zand; dat ziet er wel een beetje sullig uit. Maar dat het de voetballers serieus is, blijkt wel uit de dikke tranen van de Portugese voetballer als hij de beslissende penalty mist. Zelfs de scheidsrechters kunnen hem niet troosten. ´s Avonds gaan we met een groep en drie bodyguards naar de voetbalwedstrijd Flamengo (Rio) - Santos (Sao Paulo). De gemoederen lopen hoog op tussen de supporters; naar de wedstrijd wordt amper gekeken, want iedereen heeft het veel te druk met schelden en dreigend gebaren naar de tegenpartij. Flamengo scoort in de laatste minuut tot een winnend 2-1. De politiehelicopter, de bereden politie en de ME zorgen ervoor dat het niet tot een vechtpartij komt. Wij worden door onze bodyguards weer keurig uit het wedstrijdgewoel geleid.
It´s at Copa, Copacabana...!
 In Rio schijnt de zon volop en lonkt het prachtige Copacabana strand. We hummen er de hele tijd het bekende liedje ´It´s at the copa, copacabana....´ Er hangt een jetsetterig sfeertje, maar met een zeer aanwezig´onderbuikgevoel´. Je voelt meteen dat je hier met minstens drie handen je tas moet bewaken. De bedelaars zijn hier ook een stuk agressiever dan in andere landen. Als Bas even weg is, krijgt Ine zelfs een dreun van een bedelaar als ze hem geen geld wil geven. Dat is wel even schrikken. Vanaf nu gaan Ine en Bas hand in hand door Rio. En met de andere hand op de tas. We trekken veel op met de reizigers in ons gezellige hostel. Op de hostel-barbecue blijkt dat iedereen wel iets raars heeft meegemaakt in Rio. Het toppunt is wel het verhaal dat Jasper ons vertelt; dat ons hostel twee maanden geleden door vier mannen volledig is leeggeroofd en de gasten onder pistolengezwaai werden vastgebonden op .... onze slaapkamer!!! Ieks. Gelukkig horen we dat verhaal ook pas op onze laatste dag in Rio. Daarna gaan we op weg naar rustiger oorden in het Zuiden. Op naar Ilha do Mel, een eiland zonder auto´s, zonder drukte en hopelijk ook zonder criminaliteit.
|
|
|
|
Translate in Dinglish