|
|
Op bedevaart naar het Toba meer - 27/09/2004
|
|
Indonesie
|
Om eens lekker te gaan relaxen aan het Toba-meer op Sumatra maken we eerst een zenuwslopende reis mee. Maar eenmaal aangekomen is het daar heerlijk. We vallen meteen midden in de lokale dorpsroddel en leren de kneepjes van de Indonesische keuken van kookjuf Hedi. Selamat Makan! (eet smakelijk).
Op bedevaart
 15 uur gaat de busreis naar het Noorden van Sumatra duren. We moeten wel even slikken als we de bus zien; die is duidelijk ingesteld op mensen met korte beentjes. Onze buschauffeur kent geen vrees en maniakt de berg af, haarspeldbochtjes of niet. Aangezien onze bus zijn vering en uitlijning reeds lang geleden verloren is, zwieren we door elke bocht. Binnen 10 minuten kunnen we ons eerste bijna-ongeluk noteren: gierend in de remmen en rakelings langs een vrachtwagen. Onze handjes worden steeds klammer. De overige passagiers vertrekken geen spier. We zijn krap een half uur onderweg als we plotseling met gierende banden tot stilstand komen. De hele bus stroomt leeg. Dan zien we het: iedereen duikt de moskee in om te bidden. Dat vinden wij op zich best een goed idee van ze, hopelijk bidden ze voor een behouden busreis. Fris uitgebeden komt de meute weer terug en trekken we weer op met piepende banden. Terwijl de locals onverschillig in slaap sukkelen, nemen wij nerveus nog een primatourtje tegen het zwieren. Zucht. Nog 14 uur te gaan....
Roddel en achterklap in Tuk Tuk
 Afgezien van de bevriezingsverschijnselen (je hebt hier absoluut profijt van de airco-toeslag die je betaalt) komen we toch heelhuids aan bij het Tobameer, het schoonste meer van Zuid-Oost Azie. Het is inderdaad een prachtige omgeving! Aangezien we wederom weer een van de weinige touristen zijn, worden we al snel opgenomen door de groep locals in het dorpje Tuk Tuk. Roddel en achterklap is hier het motto, en wij smullen lekker mee. Binnen de kortste keren weten we wie met wie gaat en hoe de verhoudingen liggen. We huren mountainbikes en struinen de omgeving af. Mooie bergen aan je linkerhand, het meer op rechts. Als we te lui zijn om terug te fietsen, mogen we met fietsen en al in de laadbak van een pickup truck die ons terugbrengt naar Tuk Tuk. De leukste lift ooit.
Selamat Makan!
 We worden ingewijd in de geheimzinnige wereld van de Indonesische gerechten. Onze kookles bevindt zich op de top van Hedi's tuin met spectaculair uitzicht op het meer. Fish curry, rendang, roetjak en sateh staan op het menu, uiteraard geheel op zijn Indonesisch. Kokosschaafsel komt hier niet uit een zakje, maar vers uit de noot en stampen en pletten maar, net zo lang tot het een bruine kokoskledder is geworden. Dan maken we kennis met de vis, die ons nog even glazig aanstaart voordat we hem smoren in de olie. Na een paar uur hakken en bakken hebben we een prachtig resultaat. Dat vinden ook alle katten, die van heinde en verre komen aansnellen. Uiteraard mogen we onze eigen bakselen ook opeten. Lekker! Als we ons omdraaien, springen alle katten op tafel om de restjes op te eten. Selamat Makan!
|
|
|
|
Translate in Dinglish