|
Translate in Dinglish
Chinees Maleisie - 03/10/2004 |
| Maleisie | |
|
Onze laatste dag in Indonesie verblijven we in Medan, de hoofdstad van Sumatra. Daar maken we kennis met het smell-like-hell fruit 'Durian'. Officieel verboden in de Singaporese metro. Per boot komen we aan in Maleisie, maar door alle chinese invloeden lijkt het wel of we in China zijn beland. Wat een verschil met Indonesie, in mensen, cultuur en straatbeeld. Smell like hell in Medan  Onze laatste bestemming in Indonesie is Medan, een drukke stad met een hoog uitlaatgasgehalte. Er staan prachtige statische gebouwen en in Chinatown eten we onze laatste Indonesische maaltijd (snif). Dan is het tijd voor een spetterend toetje: iedereen die in zuid-oost Azie komt moet er aan geloven: verguisd door de geur en geprezen voor de smaak (smells like hell, zoals Anto dat subtiel uitdrukt): Durian fruit! En inderdaad, de weeiige geur en de vlaflip-achtige smaak zijn zeer bijzonder. De Durian verkopers volgen nieuwsgierig onze eerste reactie op dit fruit. Ellen kent het al en is erg enthousiast. Wij vinden vooral de ervaring erg interessant.
Chinees Maleisie Dan gaan we per boot de grens over naar Maleisie. We komen na vijf uur varen met prachtig weer aan in Penang. En daar is het..... anders! Penang is ontzettend Westers vergeleken met Indonesie. De infrastructuur is geciviliseerd en men spreekt je direct in het Engels aan. Vooral Bas vindt dat jammer, want die heeft net een maand heel intensief Indonesisch gestudeerd. Het lijkt trouwens wel of we in China zijn aangekomen, want we zien alleen maar chinezen, chinese winkels en restaurants en we bezoeken een kleurrijke chinese tempel. We ervaren de chinese Maleis als een beetje onvriendelijk en onverschillig, ook een heel verschil met de hartelijke Indonesische bevolking. Ze zijn hier duidelijk toeristen gewend.  Met een soort skilifttreintje gaan we naar de top van Penang Hill om de stad en de baai van boven te bekijken. In de skilift ervaren we dat ook onze landgenoten soms niet al te aardig zijn op vakantie. Een groep arrogante Nederlanders kraakt op zeer platte wijze hun engelstalige gids finaal af (schijnheilig in het Nederlands natuurlijk). Wij geven ze lik op stuk en daarna valt het helemaal stil in de skilift. Lekker rustig. Boven op de heuvel bezoeken we een schreeuwerige Hindu tempel en drinken thee op de punt van de heuvel. We worden er nog even op gewezen dat we net onder twee slapende slangen zitten. Hebben we soms trek in een kopje slangensoep?
Eigenlijk hebben we het al vrij snel gezien in Penang. Op naar Thailand, we hebben zin in zon, zee en strand. |
|