|
Translate in Dinglish
Eerste indruk van India - 21/11/2004 |
| India | |
|
Na een reis van twintig uur maken we kennis met dit bizarre land, waar iedereen je iets wil verkopen, van oorschoonmaak- tot sandalenschoenpoetsbeurten, waar koeien ook van links voorrang hebben, Ine zich verkleedt als Indiase dame, en waar de stoffen, markten en mensen een hele kleurrijke eerste indruk op ons maken. Lange reis De reis naar India is lang. Op Hong Kong airport worden we toegelaten na een koortscontrole (!) door middel van een warmtevideo. Het vliegtuig werd ook al uitgebreid gedesinfecteerd terwijl wij, passagiers, onze ogen dicht moesten houden. Heel bizar. Na 20 uur reizen komen we midden in de nacht in Delhi aan. We worden opgehaald door de man van ons hotel, en we worden meteen wakker als we zien hoe het er in het verkeer aan toe gaat, zelfs 's nachts. Iedereen zwabbert maar raak en de hardste toeteraar wint. Als we uitstappen bij ons hotel struikelen we bijna over een koe, die door de straten van Delhi sjokt. 's Ochtends mogen we ons hotel niet verlaten voordat we het verkooppraatje van de hoteleigenaar hebben gehoord. Eenmaal losgelaten in Delhi, wandelen we over de bazaar. De felgekleurde stoffen, het fruit, de kleding van de Indiase vrouwen: het ziet er prachtig uit. Bij een lokaal eettentje wijzen we op het ontbijt van onze Indiase buren en twee koffie graag. Het eten is heerlijk, de koffie smaakt naar thee. Ine als Indiase  In Delhi probeert iedereen je iets te verkopen; als je niet oppast worden je teenslippers zelfs gepoetst. En zogenaamde 'doktoren' vinden het ook nodig om je oren uit te poeren met een lang oorstokje. Nee bedankt. We moeten erg lachen om de zeer commerciele insteek van de Indiase verkopers. (lees: pushy) Ine is meteen helemaal verliefd op de zwierende outfits van de Indiase dames, en besluit ook een Punjabi aan te schaffen; een jurk met mouwtjes, een broek en bijpassende sjaal in fel motief. Ze moet gaan zitten, kopje thee met melk? en voor haar ontvouwt zich een kleurrijk tafereel van honderden punjabi's in alle kleuren, soorten en maten. Na zware onderhandelingen verlaat ze als een echte Indiase de winkel. Bas is blij verrast en durft zelfs met haar uit eten in die outfit.
Voetreis naar Gandhi  We besluiten lopend naar het Mahatma Gandhi museum te gaan. Een hele toer, zeker gezien de miljoenen obstakels die je onderweg tegenkomt. De auto- en fietsriksja's lijken er hier op gebrand om zo hard mogelijk op je af te rijden, zodat je wel spastisch weg moet springen om jezelf te redden. Dan zijn er nog de honderden ronselaars die je proberen hun winkeltje in te sleuren en vergeet niet al die mensen en koeien die je moet omzeilen.
En dan hebben we het nog niet over de weg die je als voetganger aflegt; stap je niet in een put, dan verongeluk je hier wel op een zebrapad. Het verkeer in Delhi heeft geen respect voor de voetganger; man, vrouw of kind, het maakt niet uit als je maar iemand voor je wiel krijgt, is het motto. Behalve koeien, want die zijn heilig. Mahatma Gandhi is dan ook letterlijk een oase van vrede en rust aan het eind van onze pelgrimtocht. Het museum geeft een goed beeld van zijn geweldloze verzet tegen de Britse onderdrukker, zijn ideologie en zijn leven. Zeer indrukwekkend. Op de terugweg probeert de riksjachauffeur ons nog met een omweg naar allerlei juwelenwinkels te krijgen en we zijn blij dat we in India naar hartelust mogen foeteren (in Zuidoost Azie is dat uit den boze, dan verlies je je gezicht) en dat doen we dus ook. Onze eerste indruk van India: kleurrijk, mooi, tegenstrijdig, interessant en zeer...vermoeiend. |
|